پیش‌زمینه:دنگی یک بیماری ویروسی منتقله از طریق پشه‌های آئدس است که در سال‌های اخیر شیوع گسترده‌ای یافته و نیمی از جمعیت جهان را در معرض خطر قرار داده است. عوامل مختلفی مانند شهرنشینی و تغییرات اقلیمی در افزایش سرعت شیوع آن نقش دارند. علائم بالینی از تب خفیف تا موارد شدید مانند شوک دنگی متغیر است. تاکنون درمان ضدویروسی اختصاصی برای این بیماری وجود ندارد و استراتژی‌های اصلی مقابله شامل کنترل ناقلین و واکسیناسیون است. روش مطالعه:این مطالعه به روش مرور سیستماتیک و مطابق با دستورالعملPRISMA انجام شد. جستجوی مقالات در پایگاه‌های علمی PubMed، Scopus و Google Scholar انجام گرفت و در ابتدا ۱۲۷۶ مقاله شناسایی شد. پس از حذف مقالات تکراری و غربالگری بر اساس عنوان، چکیده و متن کامل، در نهایت ۹۲ مقاله با داده‌های معتبر برای تحلیل نهایی انتخاب شدند. نتایج:درمان‌های ضدویروسی اختصاصی برای دنگی در حال توسعه هستند و برخی داروها در مراحل کارآزمایی بالینی قرار دارند. واکسن‌های زنده‌ضعیف‌شده تتراوالان ایمنی و اثربخشی مثبتی نشان داده‌اند. علاوه بر این، روش‌های نوین کنترل ناقلین، شامل پشه‌های آلوده به ولباخیا و گونه‌های اصلاح‌شده ژنتیکی آئدس، کاهش معناداری در انتقال ویروس داشته‌اند. نتیجه‌گیری:دنگی همچنان یک تهدید جهانی در حال گسترش است که نیازمند اقدامات پیشگیرانه و کنترلی مؤثر است. یافته‌های این مرور بر اهمیت توسعه واکسن، تحقیقات داروهای ضدویروسی، و کنترل ناقلین با روش‌های نوین تأکید دارد. ترکیب این استراتژی‌ها می‌تواند به کاهش بار بیماری و جلوگیری از گسترش آن کمک کند.
