مقدمه: هدف پژوهش حاضر تبیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تکانشگری، نشخوار فکری و خودسرزنشگری در افراد مبتلابه اختلال وسواس موکنی بود. روش:روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترلو کداخلاق پژوهش حاضر IR.IAU.SARI.REC.1401.240 بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه مبتلایان به اختلال وسواس موکنی در مناطق 2 و 4 شهر تهران در سال 1401 بودند که از بین آن‌ها 18 نفر برای هر گروه با استفاده از روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی ساده قرارگرفتند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه تکانشگری بارات و همکاران (1990)، نشخوار فکری نولن هوکسما و همکاران (1991) و خودسرزنشگری گیلبرت و همکاران (2004) بود. گروه آزمایش هشت جلسه یک‌ساعته درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت کردند، درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط (با اندازه‌گیری مکرر) و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تکانشگری، نشخوار فکری و خودسرزنشگری تأثیرگذار است واین تأثیر در مرحله پیگیری نیز ادامه دارد.
نتیجه‌گیری:درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌طور موثری تکانشگری، نشخوار فکری و سرزنش خود را در افراد مبتلا به اختلال وسواس موکنی کاهش می‌دهد که پتانسیل آن را به‌عنوان یک روش درمانی ارزشمند برای پرداختن به پریشانی روانی مرتبط با این بیماری نشان می‌دهد.
Karimi Emamverdikhan S, Hassanzadeh R, Emadian S O. Investigating the Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Impulsivity, Rumination and Self-Blame in Individuals with Trichotillomania. NPWJM 2024; 11 (41) : 2 URL: http://npwjm.ajaums.ac.ir/article-1-1027-fa.html
کریمی امام وردیخان شهربانو، حسن زاده رمضان، عمادیان سیده علیا. بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تکانشگری، نشخوار فکری و خودسرزنشگری در افراد مبتلا به اختلال وسواس موکنی. پرستار و پزشک در رزم. 1402; 11 (41) :14-21
