سابقه و هدف: هپاتیت G یک ویروس هپاتوتروپ با اهمیت ناشناخته است که شیوع آن در اهدا کنندگان خون به 4.8٪ می‌رسد. ژنوم این ویروس در بیماران مبتلا به هپاتیت حاد یا مزمن غیر A-E، سیروز کبدی و کارسینوم هپاتوسلولار شناسایی شده است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط هپاتیت G با هپاتیت مزمن با علت ناشناخته انجام شده است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مورد-شاهدی است که در بیمارستان ابن سینا نزاجا (557 سابق) در همدان انجام شد. گروه مورد پرسنل نظامی مبتلا به هپاتیت مزمن با علت نامعلوم و گروه کنترل، افراد سالم بودند. هپاتیت مزمن با افزایش آلانین آمینوترانسفراز کبدی (ALT ≥ 40 واحد بین المللی در لیتر) به مدت حداقل 6 ماه تشخیص داده شد. هر دو گروه از نظر علل شایع هپاتیت مزمن (هپاتیتهای ویروسی B و C، کبد چرب و مصرف داروهای هپاتوتوکسیک) غربالگری شده و در صورت وجود هریک از علل شناخته شده هپاتیت مزمن از مطالعه خارج شدند. سپس آنتی بادی HGV در هر دو گروه با استفاده از روش ELISA بر روی 5 میلی لیتر نمونه سرم سنجیده شد. یافته‌ها توسط نرم افزار SPSS-18 با استفاده از آزمون دقیق فیشر ، آزمون Tو آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیره مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در مجموع 94 نفر انتخاب شدند که شامل 35 بیمار مبتلا به هپاتیت مزمن با علت نامعلوم (گروه مورد) و 59 نفر سالم (گروه شاهد) بودند. تنها در یک بیمار در گروه مورد آنتی بادی HGV مثبت دیده شد (٪2.9)، در حالی که در هیچیک از افراد گروه کنترل آنتی بادی HGV مثبت نبود. با این حال تفاوتی بین دو گروه از نظر میزان مثبت بودن آنتی بادی HGV دیده نشد (P=0.372). نتیجه گیری: بر اساس این پژوهش ارتباطی بین سابقه ابتلا به عفونت HGV و هپاتیت مزمن مشاهده نشد.