مقدمه: آموزش الکترونیکی به عنوان یک نوع آموزش انفرادی محسوب میشود که در آن فراگیران قادرند با توجه به استعدادهای خود به هدفهای آموزشی دست یابند. مواد و روش ها: این مطالعه در سال 99 بر روی 442 نفر از دانشجویان یکی از دانشگاه های علوم پزشکی منتخب شهر تهران انجام گرفت. پرسشنامه استفاده شده در این مطالعه دارای 3 بخش بود که بخش اول اطلاعات دموگرافیک و تحصیلی دانشجویان را جمع آوری نمود و بخش های بعدی شامل پرسشنامه مربوط به آمادگی یادگیری الکترونیک و بررسی نگرش دانشجویان به یادگیری الکترونیکی بود. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS 20 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی دار آماری در این مطالعه 0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نمره ی میانگین کل آمادگی یادگیری الکترونیک در میان تمام دانش جویان 0.12 ± ۷۳/۳ گزارش گردید. درزیر مقیاس ها مطلوب ترین نمره آمادگی مربوط به گفتگوهای گروهی اینترنتی (089/4) بود و کمترین نمره ی آمادگی مربوط به زیر مقیاس انگیزش (3.48) بوده است. میانگین نمره ی کلی نگرش به یادگیری الکترونیک 12.93 ± ۷۰۵/۷۵ به دست آمد. بر اساس آزمون همبستگی اسپیرمن بین نگرش به یادگیری الکترونیک با مقطع تحصیلی (001/0>p و 350/0=cc) و نیز ترم تحصیلی (001/0>p و 293/0=cc) همبستگی مثبت و معنی داری بر قرار بود نتیجه گیری: دانشجویان از لحاظ آمادگی و نگرش نسبت به آموزش الکترونیک در سطح مناسبی قرار دارند و این نگرش در دانشجویان با افزایش ترم و مقطع آن ها مطلوب تر می گردد.
Hosseinian Sorkhi E, Mirjani R, Vasheghani Farahani M, Hazrati E, Isazadeh M, asadi Z S. Students readiness and attitude toward Electronic Education of Medical Sciences. NPWJM 2023; 11 (38) : 1 URL: http://npwjm.ajaums.ac.ir/article-1-830-fa.html
حسینیان سرخی ابراهیم، میرجانی روح الله، واشقانی فراهانی مریم، حضرتی ابراهیم، عیسی زاده مهدی، اسدی زهراسادات. بررسی آمادگی و نگرش دانشجویان علوم پزشکی نسبت به آموزش الکترونیک. پرستار و پزشک در رزم. 1402; 11 (38) :6-11
