مقدمه: از جمله اختلالاتی که به شدت بر سلامت و در نتیجه کیفیت زندگی افراد تاثیر می­گذارد،      بیماری­های مزمن نظیر دیابت است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر افزایش کیفیت زندگی کارکنان نظامی مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفته است.

روش کار: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری و با دو گروه آزمایش و گروه کنترل، که در بیمارستان هاجر(س) نزاجا انجام شده است. نمونه ها شامل 30 بیمار نظامی مبتلا به دیابت نوع2 بودند که به صورت تصادفی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) و گروه کنترل(15 نفر یا گروه در لیست انتظار درمان) تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته در مورد مشخصات فردی، مشخصات بیماری و پرسشنامه کیفیت زندگی(SF=36) که در 8 بعد سلامت عمومی، عملکرد جسمانی، محدودیت ایفای نقش به دلایل جسمانی و عاطفی، درد بدنی، عملکرد اجتماعی، خستگی یا نشاط و سلامت روانی می­باشد. تعداد 8 جلسه مداخله پذیرش و تعهد درمانی(2 جلسه انفرادی و 6 جلسه به صورت گروهی) برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش ارائه شد و جهت گروه کنترل در حین تحقیق هیچ گونه مداخله درمانی انجام نشد. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS-22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که مداخله پذیرش و تعهد موجب افزایش چشمگیر کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد، به طوری که نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش در طی 8 جلسه مداخله و پیگیری 3 ماهه، افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند(005>0P).

نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان پذیرش و تعهد می تواند در افزایش کیفیت زندگی کارکنان مرد نظامی مبتلا به دیابت نوع 2 موثر ­باشد.