مقدمه: در بیمارستان ها هر گونه حادثه غیر مترقبه به عنوان بحران تلقی شده و می بایست به
صورت صحیح مدیریت و کنترل شود تا از تبدیل آن به فاجعه جلوگیری گردد. هدف از این
مطالعه تأثیر اجرای مانور بر میزان آمادگی کارکنان در یک بیمارستان نظامی بود.
روش کار : این مطالعه از نوع نیمه تجربی قبل و بعد روی 73 نفر از کارکنان یک بیمارستان
نظامی انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا شده یک هفته قبل و
بعد از مداخله برنامه تمرینی دورمیزی و آموزشی و مانور سراسری توزیع گردید و با استفاده از
نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها : میانگین امتیازات حیطه های مختلف آمادگی قبل و بعد از مداخله به ترتیب برابر
=3/ 23 بودکه این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود) 633 / 22/74 و 73 p(. تفاوت معناداری در
=3/ حیطه های مختلف برداشت کارکنان از بحران) 337 p =3/ (، سازماندهی) 213 p (، آموزش
=3/228( p =3/ (، آگاهی) 328 p =3/ ( و مهارت کارکنان) 112 p( مشاهده نشد ولی در حیطه های
=3/ برنامه ریزی) 343 p =3/ ( و دانش و نگرش) 333 p ( این تفاوت از نظر آماری معنی داری بود.
نتیجه گیری : بررسی حیطه های آمادگی کارکنان قبل و بعد از مداخله، مؤید ارتقای ناهمگون
این حیطه ها در طی مداخله مانور تروما است که یکی از مهمترین دلایل آنها ضعف در سناریو
نویسی است ؛ بنابراین می بایست موضوع آمادگی کارکنان بهداشتی و درمانی مورد توجه
سیاستگذاران و مدیران ارشد نظام سلامت قرار گیرد و به اجرای یک مانور خلاصه نگردد.