مقدمه: انواع قارچ‌های آسپرژیلوس از مهمترین گونه‌های مولد آفلاتوکسین‌های B1، B2، G1 و G2 در مواد غذایی می‌باشند. آفلاتوکسین‌های M‏1 و M2 متابولیت‌های هیدروکسیله شده آفلاتوکسین‌های B1 و B2 هستند. هدف از اجرای این مطالعه بررسی وضعیت آلودگی مواد غذایی به آفلاتوکسین در انبارهای مواد غذایی نزاجا بوده است. بدین منظور از 4 نوع مواد غذایی شامل برنج، آرد گندم، پنیر و ماست درسال 1390 نمونه‌گیری و آزمایش به عمل آمد. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی می‌باشد که در سال 1390 بر روی 4 ماده غذایی صورت پذیرفت. از هر نوع ماده غذایی در هر یگان تعداد 20 نمونه مطابق با استانداردهای ملی نمونه‌گیری به عمل آمد. میزان آفلاتوکسین B1 و آفلاتوکسین M1 در محصولات یاد شده توسط الیزا تعیین گردید. یافته‌ها: از 160 نمونه اخذ شده از هر یک از این مواد، 37/4% از نمونه‌های برنج، 12/8% از نمونه‌های آرد گندم، 25/21% از نمونه‌های پنیر و 62/5% از نمونه‌های ماست به آفلاتوکسین آلوده بودند. نمونه‌های برنج، آرد گندم، پنیر و ماست به ترتیب دارای 625/0%، 25/1%، 5% و 87/1% آلودگی بیش از حد مجاز آفلاتوکسین بودند. بحث و نتیجه‌گیری: در مجموع میزان آلودگی مواد غذایی به آفلاتوکسین در نمونه‌های مواد غذایی موجود در یگان‌های نزاجا پایین‌تر از میانگین کشوری بود که این امر می‌تواند به علت آزمایش‌های میکروبی و قارچی بر نمونه‌های دریافتی از کارخانه‌ها باشد. البته با توجه به این که نمونه‌گیری‌ها عمدتاً در فصل تابستان انجام گرفته‌اند، تغذیه دام‌ها با علوفه تازه نیز می‌تواند باعث کاهش قابل توجه آفلاتوکسین در فرآورده‌های لبنی گردد. موثرترین و مهمترین راه‌های کنترل آلودگی، تولید فرآورده‌های فاقد آفلاتوکسین و یا میزان پایین آن می‌باشد که عمدتاً با نگهداری، بسته‌بندی و فرآوری مناسب مواد غذایی پدید می‌آید.