چکیده: مقدمه:پرستاران بخش های ویژه از اعضای کلیدی درمان در بیمارستان ها هستند ، مداخلات روانشناختی علاوه بر افزایش بهزیستی پرستاران می تواند موجب بهبود رابطه ی پرستار بیمار شده و در نتیجه عملکرد بیمارستانها را از نظر سازمانی ارتقا دهد. پژوهشحاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر اساس مدل فرایندی گراس بر متغیرهای تاب آوری و شفقت به خود در پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه انجام شد. روش کار: طـرح پژوهـش نیمـه آزمایشـی با دو گروه آزمون و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل ۴۵ پرستار در بخش های مراقبت ویژه شهر تهران بودند، که به صورت تخصیص تصادفی آنلاین در سه گروه 15 نفره گماشته شدند. گروه های مداخله هرکدام هشت جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان دریافت کردند و گروه شاهد آموزشی دریافت نکرد. ابزار های گرداوری داده ها ، پرسشنامه های شفقت به خود نف و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون بود. .جهت تحلیـل داده ها از کواریانـس چنـد متغیـری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بیشترین میزان نمرات تاب آوری و شفقت ورزی به خود در گروه مداخله مبتنی بر ذهنی سازی بود و کمترین میزان نمرات در گروه کنترل بود. اما اختلاف بین سه گروه در انتهای مطالعه از نظر آماری معنادار نبود (P=0.053). نتیجه گیری: می توان از درمان های ذهنی سازی و تنظیم هیجان جهت افزایش بهزیستی پرستاران استفاده کرد.
Salmanian S, Jabalameli S, Moghimian M, Arjmandi F. Comparison of the effectiveness of metallization-based therapy and emotion-regulated therapy based on the Gross process model on self-compassion and resilience in Critical Care Unit Nurses. NPWJM 2022; 10 (36) : 7 URL: http://npwjm.ajaums.ac.ir/article-1-909-fa.html
سلمانیان سهیلا، جبل عاملی شیدا، مقیمیان مریم، ارجمندی فریبا. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر اساس مدل فرایندی گراس بر میزان شفقت ورزی به خود و تاب آوری پرستاران بخش های ویژه. پرستار و پزشک در رزم. 1401; 10 (36) :68-77
