مقدمه: استرس یک تجربه هیجانی منفی و ارزیابی غیرمنطقی از حوادث است که منجر به اختلال در سازگاری با محیط می‌گردد. پرستاری ازجمله مشاغل سخت و پراسترس است. تضاد بین تلاش برای ارائه خدمات و مراقبت انسانی از بیماران در شرایط خاص و سیاست‌گذاری نامناسب مدیران درزمینهٔ بازدهی و رضایت شغلی، می‌تواند منجر به بروز خستگی هیجانی، کاهش انگیزه و علاقه به محیط کاری، بی‌تفاوتی و نهایتاً سندرم فرسودگی روانی گردد.

روش کار: این مطالعه شبه تجربی، تعیین اثربخشی آموزش مدیریت استرس و تنظیم هیجانی بر رضایت شغلی پرستاران است. بدین منظور 90 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای خلیج‌فارس بوشهر به روش تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمون در مدت سه هفته آموزش مهارت‌های مدیریت استرس و تنظیم هیجانی ارائه شد.

نتایج: حاصل بیانگر اثربخشی مداخله بر ارتقاء رضایت شغلی به‌صورت کلی و همچنین در خرده مقیاس‌های نوع کار، سرپرستی، فرصت ارتقاء و روابط با همکاران (p<0.001) بود. ولی در خرده مقیاس پرداخت حقوق و مزایا بی‌تأثیر بوده است .

بحث: اجرای این‌گونه مداخلات، علاوه برافزایش بهره‌وری در سازگاری پرستاران با چالش‌های شغلی خود مؤثر بوده و می‌تواند منجر به کاهش آسیب روانی ایشان گردد. همچنین لزوم بازنگری در نظام پرداخت حقوق و مزایا و شرایط مناسب کاری و قابلیت دسترسی به فرصت‌های مناسب پیشرفت شغلی را یادآور سازد.