طب رزم به عنوان یکی از تخصص های کلیدی و استراتژیک در علوم پزشکی نظامی، در تقاطع میان دانش تئوریک و عملگرایی میدانی قرار دارد. این حوزه، که نقشی بی بدیل در حفظ و ارتقای سلامت جسمی و روانی نیروهای مسلح ایفا می کند، با چالش هایی روبروست که یکی از اساسی ترین آن ها، عدم انطباق میان برنامه های آموزشی موجود در این رشته و استانداردهای دانشگاهی است. این چالش نه تنها بر کیفیت آموزش تأثیر می گذارد، بلکه در توانمندسازی نیروهای درمانی برای مواجهه با موقعی تهای پیچیده و بحرانی نیز خلل ایجاد می کند.