تعارض‌های زناشویی به طور قابل توجهی بر سلامت روان و رفاه زوجین تأثیر می‌گذارد. روش این پژوهش باتوجه به هدف و ماهیت آن از نوع توصیفی- همبستگی از نوع مدل یابی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به کلینیک‌های مشاوره زناشویی منطقه سه شهر تهران در بهار سال 1403 بود. نمونه‌گیری به روش در دسترس انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه تعارض‌های زناشویی توسط ثنایی (1375)، تحمل پریشانی هیجانی (DTS) سیمونز و گاهر (2005) و پرسشنامه روانشناختی استحکام من (PIES) مارک استروم و دیگران(1997) به دست آمد. در این پژوهش، از روش‌های آمار توصیفی شامل فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد و روش‌های استنباطی شامل تحلیل مسیر برای تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که میزان نسبت خی دو بر درجه آزادی برابر با 374/4 می‌باشد که از میزان ۵ کمتر است در نتیجه این شاخص مورد تایید قرار می‌گیرد. شاخص NFI975/0، CFI 991/0 و PNFI928/0 است که از میزان 9/0 بالاتر می‌باشند در نتیجه این سه شاخص نیز مورد تایید قرار می‌گیرند و شاخص RMSEA نیز 057/0 است که از میزان 08/0 کمتر است و بهطور کلی میتوان بیان کرد که شاخص‌های برازش مدل معادلات ساختاری مورد تایید هستند. نتایج نشان داد تحمل پریشانی با میانجی‌گری استحکام من اثر غیرمستقیم و معناداری بر تعارض زناشویی (366/0- =β؛ 001/0>P) داشته است. میتوان نتیجه گرفت مدل پیش‌بینی تعارض‌های زناشویی از طریق تحمل پریشانی با میانجی‌گری استحکام من در زنان متقاضی طلاق از برازش برخوردار است.
Shahinnia N, Rahnejat A M. Prediction of Marital Conflicts Through Distress Tolerance Mediated by Ego Resilience in Women Seeking Divorce. NPWJM 2024; 12 (45) : 04 URL: http://npwjm.ajaums.ac.ir/article-1-1062-fa.html
شاهین نیا نینا، راه نجات امیر محسن. پیش‌بینی تعارض‌های زناشویی از طریق تحمل پریشانی با میانجی‌گری استحکام من در زنان متقاضی طلاق. پرستار و پزشک در رزم. 1403; 12 (45) :30-39
