مقدمه: سیاست‌های وضع شده برای کنترل ویروس کرونا، میتواند سبب بروز اضطراب کرونا شود. اضطراب کرونا میتواند بر همه سطوح زندگی افراد تاثیر بگذارد. هدف از پژوهش حاضر پیشبینی دلزدگی زناشویی براساس اضطراب کرونا ویروس با نقش واسطهای سبکهای حل تعارض و تحمل پریشانی بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوعهمبستگیبود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین متقاضی دریافت خدمات مشاوره‌ای مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روانشناسی مناطق 5 تا 8 شهر تهران در سال 1400، تشکیل داد. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، 130 نفر (65 زوج) به‌عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (CBM)، مقیاس اضطراب کرونا (CDAS)، پرسشنامه استاندارد سبکهای حل تعارض رحیم (ROCI-II) و مقیاس تحمل پریشانی (DTS) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSSنسخه شماره 26 و AMOSنسخه 26 استفاده شد. یافته‌ها: براساس یافته‌های پژوهش متغیر اضطراب کرونا دارای اثر مستقیم و معنادار بر دلزدگی زناشویی و قادر به پیشبینی 6/47 درصدی دلزدگی زناشویی بود. همچنین اضطراب کرونا به‌واسطه متغیرهای سبکهای حل تعارض زناشویی و تحمل پریشانی به ترتیب 38 و 31 درصد از تغییرات دلزدگی زناشویی را تبیین کرد. نتیجه‌گیری: اضطراب کرونا میتواند سبب افزایش دلزدگی زناشویی شود و سبکهای حل تعارض و تحمل پریشانی نیز می‌توانند نقش واسطهای بر رابطه این دو متغیر داشته باشد.
