مقدمه: سالانه میلیون‌ها نفر تحت تاثیر بحران و بلایای طبیعی و بشری قرار می‏گیرند. وجود این بحران‏ها در جامعه ایران با توجه به بافت حادثه خیز و موقعیت جغرافیایی کشورمان محتمل است و همین مساله مدیریت بحران در سطح کلان و استفاده از راهبردها و الگوهایی جهت این مدیریت را می‏طلبد. با وجود مشارکت تمامی گروه‏ها و تخصص‏ها در امدادرسانی، نقش پرستاران بعنوان اولین امدادگران در بحران مشهود است. یافته‏ها نشان می‏دهد که حضور پرستاران در بحران به کاهش آمار تلفات و کشته‏‏ها‏ منجر می‏شود. در این مقاله به بیان اهمیت مدیریت بحران وسپس به بیان کامل ترین الگوی مدیریت بحران"الگوی جنینگز" پرداخته و نقش پرستار را باتوجه به مراحل مختلف آن بیان می‏کند و در نهایت با پیشنهاد الگویی برای پرستاران نظامی خاتمه می‏یابد. مواد و روش: مقاله حاضر مقاله‏ای مروری است که از طریق مطالعات کتابخانه‏ای و جستجوی اینترنتی در منابع الکترونیکیElsevier، ProQuest, JAMA با کلید واژه‏های "راهبرد، آموزش پرستاری بحران، الگوی پرستاری بحران، الگوی جنینگز، پرستار نظامی و مدیریت بحران" بین سال‏های 2000 تا 2013 جمع آوری شده است. یافته‌ها: محققان بر اهمیت استفاده از الگو درآموزش پرستاری بحران تاکید دارند چرا که بیان می‏دارند با استفاده از الگو نیازهای آموزشی بصورت تعیین هدف‏های قبل از وقوع بحران، بررسی و جمع آوری اطلاعات، مواد و روش‏های آموزش، چگونگی پاسخ به بحران توسط پرسنل و مراکز کمک کننده مشخص میگردد. الگوی جنینگز الگویی جهت مدیریت بحران در دنیاست. این الگو دارای 4 مرحله می‏باشد که مرحله اول از طریق مرحله سوم روی مرحله چهارم اثر می‏گذارد. این مراحل عبارتند از: مرحله1: قبل از بحران، مرحله2: وقوع بحران، مرحله3: بعد از بحران، مرحله4: نتایج مثبت مورد انتظار نتیجه گیری: ضعف راهبرد‏های مدیریت بحران در دنیا و ایران، نوپا بودن رشته پرستاری نظامی وعدم وجود تحقیقات در این زمینه، تلاش جدی را برای کاربردی کردن راهبرد‏ها می‏طلبد.