مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاب‌آوری، سلامت روانی و اضطراب سلامت در کادر درمان شاغل در بخش‌های کرونا و غیرکرونا بود. روش کار: طرح پژوهش حاضر، علی-مقایسه‌ای بود. جامعه آماری، شامل تمامی کارکنان شاغل در بیمارستان‌های نیروی زمینی ارتش تهران بود که در سال 1401 مشغول به خدمت بودند. از این جامعه آماری، به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، تعداد ۲۷۸ نفر انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه تاب‌آوری (CD-RISC)، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و پرسشنامه اضطراب سلامت (HAI) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آماری روش تحلیل واریانس چندراهه و با استفاده از نرم‌افزار SPSS-23 صورت گرفت. یافتهها: نتایج بیانگر آن بود که بین دو گروه آزمودنی‌های کادر درمان شاغل در بخش‌های ICU کرونا و بخش‌های غیرکرونا در تاب‌آوری، سلامت روانی به جز در خرده‌مقیاس کارکرد اجتماعی و اضطراب سلامت تفاوت در سطح 05/0p≤ وجود دارد. هم‌چنین، نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که میانگین نمرات تاب‌آوری، سلامت روانی و اضطراب سلامت در گروه کادر درمان بخش غیرکرونا بهتر بود. از سویی، در نمرات تاب‌آوری، سلامت روانی به جز خرده‌مقیاس کارکرد اجتماعی و اضطراب سلامت بین دو گروه تفاوت وجود داشت. نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که پرستاران بخش کرونا بهداشت روانی کمتری را در خود احساس می‌کنند، همین امر منجر به بروز اختلالات روانشناختی در آنان می‌شود که نیازمند توجه و بررسی بیشتر توسط مسئولان مربوطه می‌باشد.
