مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان پذیرش و تعهد مبتنی بر شفقت به خود و طرحواره درمانی بر بهزیستی روانشناختی در زنان مبتلا به سندرم خستگی مزمن و آسیب دیده از خشونت شریک زندگی بود.
روش کار: طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون/ پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از زنان مبتلا به سندرم خستگی مزمن بود که در عین حال خشونت از جانب همسرانشان را نیز تجربه کرده بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه بهزیستی روانشناختی، فرم ایرانی مقیاس تجدیدنظر شدۀ تاکتیکهای حل تعارض و پرسش‌نامه خستگی مزمن بود. برای دو گروه آزمایش درمان پذیرش و تعهد مبتنی بر شفقت به خود و طرحواره درمانی اجرا شد و برای گروه کنترل هیچگونه مداخلهای صورت نگرفت
یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که درمان اکت و طرحواره درمانی منجر به افزایش معنادار نمرات بهزیستی و چهار مؤلفه استقلال، تسلط بر محیط، ارتباط مثبت با دیگران و هدفمندی در زندگی شده است. همچنین نتایج نشان داد که اثربخشی طرحواره درمانی و اکت در بهزیستی و تسلط بر محیط تفاوتی با یکدیگر ندارند؛ در حالیکه درمان اکت برای متغیرهای استقلال، ارتباط مثبت با دیگران و هدفمندی در زندگی اثربخش تر بوده است.
نتیجهگیری: میتوان از درمان پذیرش و تعهد مبتنی بر شفقت به خود و طرحواره درمانی برای کاهش مولفههای روانشناختی در افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن و آسیب دیده از خشونت شریک زندگی استفاده کرد.
