:: دوره 8، شماره 29 - ( زمستان 99 1399 ) ::
جلد 8 شماره 29 صفحات 21-14 برگشت به فهرست نسخه ها
ارزیابی مدیریت ریسک بالینی در بیمارستان های منتخب ارتش در شهر تهران .
ساناز زرگر، مریم مرادی
چکیده:   (1515 مشاهده)
مقدمه: مدیریت ریسک عبارت از فرایند اتخاذ سیاست‌ها و خط مشی‌هایی برای پذیرش، شناسایی، ارزیابی، کنترل، به حداقل رساندن و یا کاهش خطرات ارزیابی شده و انتخاب و اجرای گزینه‌های مناسب است. هدف از این پژوهش ارزیابی مدیریت ریسک بالینی در بیمارستان‌های منتخب ارتش در شهر تهران می‌باشد.
روش‌کار: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش آن براساس نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی است و داده‌های آن با استفاده از پرسشنامه استاندارد  NHS QISگردآوری شد. جامعه آماری اعضای کمیته بحران و تیم حاکمیت بالینی، مترون، سوپروایزران و سرپرستاران بیمارستان‌های منتخب ارتش در شهر تهران می‌باشد. از میان بیمارستان‌های ارتش در سطح تهران بیمارستان‌های منتخب (خانواده، 502، بعثت، هاجر) به صورت تصادفی انتخاب شدند و حجم نمونه در هر بیمارستان به صورت سرشماری 120 نفر انتخاب گردید. کلیه محاسبات و تحلیل‌های آماری در این تحقیق به کمک نرم افزار SPSS نسخه 18و از طریق آزمون T تک نمونه‌ای (One Sample T- test) و ضریب همبستگی پیرسون صورت پذیرفت.
یافتهها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که تمام متغیرهای ریسک بالینی (وجود رویکرد مدیریت ریسک، همسویی اهداف مدیریت سازمانی، توجه به مدیریت ریسک به هنگام تصمیم‌گیری، شناسایی و ارزیابی ریسک، ارزیابی اثربخشی چارچوب مدیریت ریسک، استفاده از تجارب مدیریت ریسک، اولویت بندی برنامه‌های عملیاتی، مدیریت ریسک و کفایت ارزیابی ریسک) در بیمارستان‌های منتخب ارتش بالاتر از حد متوسط بوده و در سطح خطای کمتر از 5 درصد، تایید می‌شوند با توجه به نتایج بدست آمده، بیشترین میانگین امتیازات مربوط به متغیر شناسایی ارزیابی اثربخشی چارچوب مدیریت ریسک با میانگین امتیاز 76/4 و کمترین آن، متغیر اولویت‌بندی برنامه‌های عملیاتی مدیریت ریسک با میانگین 35/4 است.
نتیجهگیری: ایجاد یک سیستم برای پشتیبانی از مدیریت ریسک در بیمارستان برای عملکرد صحیح آن ضروری است. به منظور انجام این کار یک نظارت منظم مدیریت ریسک بالینی لازم است که امکان پذیرش خطرات در حال تحول و پویا را در نظر گیرد.
کلیدواژگان: بیمارستان، مدیریت ریسک بالینی، ارتشمقدمه: مدیریت ریسک عبارت از فرایند اتخاذ سیاست‌ها و خط مشی‌هایی برای پذیرش، شناسایی، ارزیابی، کنترل، به حداقل رساندن و یا کاهش خطرات ارزیابی شده و انتخاب و اجرای گزینه‌های مناسب است. هدف از این پژوهش ارزیابی مدیریت ریسک بالینی در بیمارستان‌های منتخب ارتش در شهر تهران می‌باشد.
روش‌کار: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش آن براساس نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی است و داده‌های آن با استفاده از پرسشنامه استاندارد  NHS QISگردآوری شد. جامعه آماری اعضای کمیته بحران و تیم حاکمیت بالینی، مترون، سوپروایزران و سرپرستاران بیمارستان‌های منتخب ارتش در شهر تهران می‌باشد. از میان بیمارستان‌های ارتش در سطح تهران بیمارستان‌های منتخب (خانواده، 502، بعثت، هاجر) به صورت تصادفی انتخاب شدند و حجم نمونه در هر بیمارستان به صورت سرشماری 120 نفر انتخاب گردید. کلیه محاسبات و تحلیل‌های آماری در این تحقیق به کمک نرم افزار SPSS نسخه 18و از طریق آزمون T تک نمونه‌ای (One Sample T- test) و ضریب همبستگی پیرسون صورت پذیرفت.
یافتهها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که تمام متغیرهای ریسک بالینی (وجود رویکرد مدیریت ریسک، همسویی اهداف مدیریت سازمانی، توجه به مدیریت ریسک به هنگام تصمیم‌گیری، شناسایی و ارزیابی ریسک، ارزیابی اثربخشی چارچوب مدیریت ریسک، استفاده از تجارب مدیریت ریسک، اولویت بندی برنامه‌های عملیاتی، مدیریت ریسک و کفایت ارزیابی ریسک) در بیمارستان‌های منتخب ارتش بالاتر از حد متوسط بوده و در سطح خطای کمتر از 5 درصد، تایید می‌شوند با توجه به نتایج بدست آمده، بیشترین میانگین امتیازات مربوط به متغیر شناسایی ارزیابی اثربخشی چارچوب مدیریت ریسک با میانگین امتیاز 76/4 و کمترین آن، متغیر اولویت‌بندی برنامه‌های عملیاتی مدیریت ریسک با میانگین 35/4 است.
نتیجهگیری: ایجاد یک سیستم برای پشتیبانی از مدیریت ریسک در بیمارستان برای عملکرد صحیح آن ضروری است. به منظور انجام این کار یک نظارت منظم مدیریت ریسک بالینی لازم است که امکان پذیرش خطرات در حال تحول و پویا را در نظر گیرد.
کلیدواژگان: بیمارستان، مدیریت ریسک بالینی، ارتش
واژه‌های کلیدی: بیمارستان، مدیریت ریسک بالینی، ارتش
متن کامل [PDF 300 kb]   (475 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1400/6/15 | پذیرش: 1399/10/30 | انتشار: 1399/10/30



XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 8، شماره 29 - ( زمستان 99 1399 ) برگشت به فهرست نسخه ها