گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
چکیده: (2188 مشاهده)
مقدمه: خودجرحی بدون قصد خودکشی، آسیبی مستقیم و عمدی به بافتی از بدن، بدون قصد مرگ تعریف شده است. این رفتار می‌تواند پیامدهای منفی جسمانی، روان‌شناختی، و اجتماعی برای فرد ایجاد نماید. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای باور داشتن به استحقاق درد و تنبیه و دسترسی به تداعیهای ذهنی مرتبط با خودجرحی در دانش آموزان دارای سابقه‌ی خودجرحی بدون قصد خودکشی و دانش آموزان عادی انجام شد. روش کار: نمونه پژوهش شامل 223 نفر از دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقطع دبیرستان در مدارس دولتی استان تهران بود که 63 دانش آموز را افراد مبتلا به رفتارهای خودجرحی و 160 دانش آموز دیگر را افراد عادی تشکیل می‌دادند. روش نمونه‌گیری به صورت هدفمند که افراد در دسترس بودند انتخاب شد. دادهها با استفاده از پرسشنامه آسیب به خود عمدی، مقیاس حالتهای تنبیهی و آزمون تداعیهای ضمنی با خودجرحی، گردآوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه در میانگین متغیر باور به استحقاق درد و تنبیه تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p)، اما در متغیر تداعیهای ذهنی مرتبط با خودجرحی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، میانگین نمرهی خود تنبیهی و باور به استحقاق درد و تنبیه در افراد خودجرح به طور معنیداری بیشتر از افراد غیرخودجرح است و می‌تواند رهنمود جدیدی برای طراحی برنامه‌های پیشگیری و درمانی رفتار خودآسیب رسان فراهم کند.
