مقدمه: زیست‌گاه انسان از اوان شکل‌گیری تاکنون با بحران‌های زیادی مواجه بوده‌است. این موضوع اهمیت مدیریت‌بحران و راهبردهای آن را مطرح می­‌کند. در این میان یکی از ابزارهای اساسی مدیریت ‌بحران، آموزش می‌باشد لذا هدف پژوهش حاضر بازکاوی نقش و جایگاه آموزش در مدیریت ‌بحران‌های زیستی است.

روش کار: این مطالعه به روش مروری نظام‌مند به کندوکاو در قلمرو مدیریت‌ بحران و آموزش پرداخته است. گردآوری داده‌ها با استفاده از کلیدواژه‌های آموزش، بحران، مدیریت‌ بحران، نقش آموزش در مدیریت ‌بحران، Education, Crisis, Crisis Management, The Role of Education in Crisis Management در پایگاه‌های اطلاعاتی؛ مگیران، انسانی، نورمگز، سیلیویکا، Google Scholar، Science direct، Sage، ٍEric در بازه زمانی (1379-1399) (2000-2020) انجام گرفت و پس از استخراج 110 منبع پس از بررسی اولیه مقالات، نهایت 58 منبع مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه، در شش بخش ارائه شده است شامل واژه‌شناسی مفاهیم؛ سنخ‌شناسی و نوع‌شناسی مفاهیم؛  دیرینه‌شناسی مفهوم مدیریت ‌بحران در ایران، بازکاوی نقش آموزش در مدیریت‌ بحران، متدولوژی‌های آموزش در شرایط بحرانی و در آخرین حلقه بازنمایی تجارب کشورها از نقش آموزش در مدیریت ‌بحران توام با درس‌آموزه‌های برای ایران بیان شده است.
نتیجه‌گیری: یافته‌­های این مطالعه نشان می‌دهد، آموزش از گذرگاه‌های متفاوت نقش اساسی را در کنترل و مدیریت ‌بحران ایفا می‌کند. بنابراین گسترش این نوع آموزش‌ها باید مورد توجه سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان قرار گیرد و توجه بیشتری به نقش آموزش شود چراکه در حال حاضر کشور با بحران‌های مختلفی مواجه‌­اند لذا آموزش یک راهبرد اساسی در کنترل و مدیریت این بحران‌ها می‌باشد.