مقدمه: همه‌گیری ویروس کرونا و تأثیرات آن بر شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی و سلامت انسان‌ها سبب اهتمام به مقابله همه‌جانبه در جهت از بین بردن و کاهش پیامدهای مخرب ناشی از آن، به‌عنوان یک مسئله محوری در جهان مبدل گردیده است. هدف تحقیق حاضر بررسی سازگاری شهروندان شهر اصفهان با اجرای فاصله‌گذاری اجتماعی در راستای مقابله به همه‌گیری بیماری کووید- 19 بوده است. روش کار: تحقیق حاضر با رویکرد کمی و استراتژی توصیفی و همبستگی و تاکتیک میدانی است. تعداد 300 خانوار به‌عنوان حجم نمونه با شیوه نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب گردید و ابزار جمع‌آوری اطلاعات از نوع پرسشنامه محقق‌ساخته که پس از تائید روایی، پایایی آن نیز با ضریب آلفای کرونباخ 803/0 مورد تائید واقع شد. در روش تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از طریق آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار spss-26 در قالب آزمون‌های کای اسکور، اتا و اسپیرمن به بررسی رابطه بین متغیر رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و متغیرهای جمعیت‌شناختی پرداخته شد. یافته‌ها: یافته‌ها بیانگر آن است که 27 درصد از نمونه آماری موردنظر رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی را داشته‌اند و به جزء متغیر جمعیت شناختی وضعیت تأهل پاسخ‌دهندگان که رابطه معنادار بسیار ضعیفی با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی دارد، بین دیگر متغیرهای جمعیت شناختی و رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی رابطه‌ای معناداری وجود نداشته است. نتیجه‌گیری: می‌بایست در خصوص مدیریت بحران بیماری‌های واگیردار، سیاست‌گذاری و مدیریت کلان و همه‌جانبه صورت گیرد و به سمت آینده‌نگاری راهبردی گام برداشته شود؛ متولیان امر فرهنگ، آموزش و رسانه‌ها به‌صورت همه‌جانبه نسبت به تقویت مسئولیت‌پذیری اجتماعی، جامعه اهتمام ورزند.
