مقدمه: درد از مشکلات شایع پس از جراحی قلب است و هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر

پیش بینی پذیری و احساس کنترل بر میزان درد بیماران جراحی قلب باز می باشد. به این

منظور بیماران از نظر متغیرهای فوق هم چنین میزان درد و مورفین مصرفی سنجیده شدند.

روش مصرف دارو نیز به دو گروه سنتی )توسط پرستار( و همچنین کنترل توسط بیمار تقسیم

گردید.

روش کار : این تحقیق توصیفی - تحلیلی و از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی است. تعداد نمونه

ها شامل 83 بیمار مرد غیردیابتی بالای 63 سال )در چهار گروه( که با یک روش جراحی و

بی هوشی یکسان تحت عمل جراحی قلب باز قرار گرفته بودندو به روش تمام شمار برگزیده

شدند، بودند. ابزار سنجش شامل مقیاس بصری درد و مقیاس کنترل راتر )درونی – بیرونی( برای

سنجش انتظارات افراد درباره منبع کنترل و دارای 23 مورد دوجمله ای می باشد.

یافته ها : پیش بینی پذیری و استفاده از روش خود کنترلی با سطح معناداری ) 3,33 p= ( دارای

تفاوت معنادار بر شدت درد بودو میزان احساس کنترل با سطح معناداری ) 3,387 p= ( تفاوت

معناداری بر شدت درد نداشت.

نتیجه گیری : پیش بینی پذیری بر میزان درد و میزان مورفین مصرفی بیماران جراحی قلب

تاثیر می گذارد. اما احساس کنترل بر میزان درد و مورفین مصرفی بیماران جراحی قلب تاثیری

ندارد. یافته های جنبی این پژوهش حکایت از آن داشت که :روش بی دردی کنترل شده توسط

بیمار نیز بر میزان مصرف مورفین و شدت درد بیماران جراحی قلب تاثیر می گذارد